اولين بار نيست که خبر اعدام ميشنويم. اما خبر اعدام فاطمه احساس بسیار بدی در من ايجاد کرد. در سالهاى گذشته در هر تلاشى عليه اعدام عکس فاطمه و کبرى و ديگران همراهم بود. اين خبر از غروب قلب من را مانند هزاران قلب دیگر به شدت درهم میفشرد. هر کارى که ميشد کرد شده بود و تلاش هنوز در جريان بود. اما انگار اميدى نبود. همين چشم من را به سایتها دوخته بود که کدام یک زودتر از بی مادری فرزندان فاطمه آن هم پس از چند سال مشقت و تلاش در فقر غیر قابل وصف خبر ميدهند!
این انتظار لعنتی را درست شب اعدام صدام حسین رئیس جمهور دیکتاتور عراق تجربه کرده بودم! تلخ و جانکاه! اما شباهت و تفاوت ميان ايندو کجاست؟ روشن است که صدام جنايتکارى حرفه اى بود که دستش به خون تعداد زيادى مردم بيگناه آلوده بود! بعنوان مخالف اصولى قتل دولتى نميخواستم صدام اعدام شود. اما همين نبود. آنها با اعدام صدام هم پرونده هاى جنايت را مهر و موم ميکردند و هم دور جديدى از قانونيت اعدام را در دمکراسى جديد عراق آغاز ميکردند.
داستان فاطمه فرق ميکند. فاطمه حقیقت پژوه مادر قربانی اى است که در نهایت ظلم این دنیای سر و ته برای دفاع از جان کودکش مرتکب قتل شده است. به اين معنا ايندو غير قابل مقايسه اند. این کجا و آن کجا؟
آمريکا و موئتلفينش جمع شدند و با حمله به عراق هزاران هزار زندگى و خانه و کارخانه و بيمارستان را ویران کردند٬ که صدام دیکتاتور جارو شود. دمکراسی در عراق با خون و جنايت حاکم شد! واین دمکراسی تا همین لحظه با فقر و گلوله و ترور سرپا است. آنها بعد از پيروزى و با اعدام صدام تنها راه صدام را ادامه دادند اما بدون او. قتل صدام هدفى جز مدفون کردن هزاران پرونده جنایت و نسل کشی نداشت. قتل صدام هدفى جز ابقا آدمکشى دولتى براى دفاع از منافع تازه بقدرت رسيده ها نبود!
امشب نیز فاطمه را کشتند. با تشریفات و اعلام قبلی! در حکومت اسلامی همسایه عراق یعنی ایران. حکومتى که در اعدام انقلابيون و مخالفين سياسى شهرت جهانى دارد! قرار بود چندین آدمکشی ديگر با تعیین وقت قبلی٬ از جمله اعدام کودکی به نام بهنود٬ چهارشنبه سحر صورت پذیرد. فاطمه نگون بخت را کشتند و فرزندانش را در غمى عميق نشاندند.
ما بايد عليه اين جنايتکاران بايستيم ولى نبايد توهم داشته باشيم. اينها خودشان عقب نميروند و اعتراض مثبت فلان سازمان هم تاثير تعيين کننده ندارد. بايد فشار جهانى را روى اينها مرتبا گذاشت اما یک چیز روشن است. اين رژیم سیاه و نسل کش در ایران را باید هرچه زودتر بزير کشيد. جواب اعدام سرنگونى است. تنها اين تلاش نه تنها در ایران بل در کل منطقه روزنه و نوید زندگی آزاد و برابر و شادی را ميتواند بروى مردم بگشايد. این کار ماست. کار جنبشى که جمهورى اسلامى و نظام مبتنى بر قتل و جنايت و نابرابرى و فقر نميخواهد. و نه هیچ توهم و فرشته ای از غیب!
http://shararehnouri1.blogfa.com/
لینک آهنگ نه به اعدام توسط بچه های خلاف جریان
http://video.google.com/videoplay?docid=4429588889714171067
